Τα πιεστικότερα ζητήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα τα μουσεία βρέθηκαν στο επίκεντρο του ετήσιου συνεδρίου του American Alliance of Museums, το οποίο πραγματοποιήθηκε στα τέλη Μαΐου στην Ουάσινγκτον, με τη συμμετοχή σχεδόν 6.000 επαγγελματιών του κλάδου από 50 χώρες.
Επί τάπητος τέθηκαν διάφορα ζητήματα, από την απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης να απαγορεύσει την εισαγωγή ελεφαντόδοντου, μέχρι το πώς θα αλλάξει η δημογραφία των επισκεπτών των μουσείων. Όμως, σύμφωνα με το The Art Newspaper, τα πιο «καυτά» θέματα για το μέλλον των μουσείων ήταν τέσσερα:
1.Τι χρειάζεται για να γίνει κάποιος διευθυντής μουσείου;
Στα κορυφαία μουσεία του κόσμου παρατηρούνται πολλές αλλαγές τα τελευταία χρόνια. Πέρυσι, περισσότερα από 50 ιδρύματα, μεταξύ των οποίων τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, ανακοίνωσαν την πρόσληψη νέων διοικήσεων.
Ένα από τα ζητήματα που εξακολουθεί να προβληματίζει είναι αυτό της διαφορετικότητας. Αν και οι πρόσφατες μελέτες δείχνουν πως έχει περιοριστεί σημαντικά την τελευταία δεκαετία το χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών, ωστόσο μόλις το 28% του προσωπικού των μουσείων προέρχεται από τις μειονότητες, ενό ο ρόλος τους σπάνια οδηγεί σε ανάληψη κάποιας ηγετικής θέσης.
«Οι διευθυντές μετακινούνται πολύ, όμως το ‘νέο αίμα’ που έρχεται σε διευθυντικές θέσεις είναι ελάχιστον», σχολίασε ο διευθυντής του Coast Discovery Museum της Ν. Καρολίνας, Rex Garniewicz. Κατά τον ίδιο, θα πρέπει ορισμένα από τα ταλέντα που δραστηριοποιούνται στα μουσεία να παρακινηθούν ώστε να κάνουν αυτό το βήμα, προς μια διευθυντική θέση.
2. Ποιος είναι ο ρόλος των μουσείων στην «αριστοκρατικοποίηση»
Το Μουσείο του Brooklyn δέχθηκε πυρά πέρυσι το φθινόπωρο λόγω του συνεδρίου που φιλοξένησε για στελέχη του τομέα του real estate. Η αντίδραση έδειξε την κλιμακούμενη ένταση μεταξύ των μουσείων των αστικών περιοχών και των πελατών τους ως προς το πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της «αριστοκρατικοποίησης». Ποιον ρόλο θα πρέπει να παίζουν τα μουσεία στον αγώνα των καλλιτεχνών να διατηρηθούν σε λογικές τιμές τα σπίτια και οι χώροι εργασίας σε περιοχές που γίνονται όλο και πιο ακριβές, όπως η Νέα Υόρκη και το Σαν Φρανσίσκο;
Η Stephanie Wilchfort, πρόεδρος του Παιδικού Μουσείου του Brooklyn υποστήριξε πως τα μουσεία έχουν ευθύνη να αποτελέσουν «μέρος της συζήτησης… Τα μουσεία μπορούν να αποτελέσουν δύναμη αλλαγής όταν εξετάσουν τις δικές τους πρακτικές απασχόλησης και τις πολιτικές τους».
Από την πλευρά του, ο ιδρυτής του Εθνικού Μουσείου Μεξικανικής Τέχνης του Σικάγο, Carlos Tortolero, δήλωσε πως παρατήρησε ότι η διαδικασία αυτή έχει μεταμορφώσει την ιστορικά μεξικανική γειτονιά και γειτονιά της εργατικής τάξης στο Pilsen, όπου άνοιξε το μουσείο το 1987. Όπως σχολίασε, ως δια μαγείας, τοποθετήθηκαν κάδοι απορριμμάτων, καθαρίστηκαν τα πάρκα και ασφαλτοστρώθηκαν οι δρόμοι. «Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα μου είπαν πως αυτή ήταν η πρώτη φορά μετά από 129 χρόνια που καθάρισαν τους υπονόμους. Γιατί; Γιατί έρχονται οι λευκοί»…
3. Πώς θα πρέπει να χειρίζονται τα μουσεία τα παράνομα αντικείμενα;
Οι αστυνομικές και τελωνειακές αρχές δεν μπορούν να αποτρέψουν την διεθνή παράνομη εμπορία πολιτιστικών αντικειμένων, με τον ίδιο τρόπο που πολεμούν το λαθρεμπόριο ναρκωτικών. «Για τα ναρκωτικά, αν βρεις μια άσπρη σκόνη, γνωρίζεις ότι μπορείς να την κατάσχεις». Δήλωσε ο διευθυντής του τμήματος προγραμμάτων και συνεργασιών του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων, France Desmarais. «Αν βρεις ένα βάζο δεν έχεις ιδέα από πού έρχεται. Είναι νόμιμο; Είναι αυθεντικό; Είναι αντίγραφο;».
Από την πλευρά της, η Carlene Stephens, επιμελήτρια του Εθνικού Μουσείου Αμερικανικής Ιστορίας αντιμετώπισε ένα άλλο πρόβλημα όταν προσπάθησε να αποκτήσει ένα ναυτικό χρονόμετρο που βρίσκονταν στο πλοίο Beagle, στο οποίο βρίσκονταν ο Δαρβίνος, από οίκο δημοπρασιών στο Λονδίνο. Καθώς στο αντικείμενο υπήρχαν κομμάτια από ελεφαντόδοντο, η προτεινόμενη αγορά προσέκρουσε στους περιορισμούς της κυβέρνησης Ομπάμα για το εμπόριο ελεφαντοστού.
4. Πώς μπορούν να επιβιώσουν τα ιδρύματα εν μέσω μείωσης της δημόσιας χρηματοδότησης;
Καθώς η δημόσια χρηματοδότηση για τον τομέα του πολιτισμού μειώνεται παγκοσμίως, το μοντέλο των αμερικανικών μουσείων αποκτά όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους επαγγελματίες του κόσμου της τέχνης διεθνώς. Το αμερικανικό μοντέλο είναι ένα μοντέλο ιδιωτών-δωρητών, και αυτό αναγκάζονται να ακολουθήσουν όλο και περισσότερα μουσεία ανά τον κόσμο.
Όπως σημείωσε ο Evan Beard, στέλεχος της US Trust, Bank of America Private Wealth Management, οι διευθυντές των ευρωπαϊκών μουσείων παίρνουν αρκετά στοιχεία από τους αμερικανούς εταίρους τους προκειμένου να προωθήσουν τις ιδιωτικές δωρεές. Προσθέτουν, για παράδειγμα στα διοικητικά τους συμβούλια εύπορους δωρητές και τοπικούς επιχειρηματικούς ηγέτες, καθώς αναγνωρίζουν πως τα μέτρα λιτότητας καθιστούν δύσκολο να παραμείνουν στα ίδια επίπεδα με τα προηγούμενα χρόνια οι κρατικές δαπάνες για τον τομέα του πολιτισμού.
Πηγή: The Art Newspaper
Επιμέλεια: Α.Γ.Φ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου