Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016

Με Ελληνική επιρροή ο Πήλινος Στρατός της Κίνας;


Οι Έλληνες ως γνωστόν επαίρονται ότι έχουν φτάσει από την αρχαιότητα στα πέρατα του κόσμου, προκαλώντας πολλές φορές ειρωνικά βλέμματα και σχόλια. Όμως, μια νέα θεωρία που ανέπτυξαν επιστήμονες που εξετάζουν τον Πήλινο Στρατό της Κίνας, ίσως τελικά δικαιώσει τους Έλληνες.

Οι επιστήμονες, σύμφωνα με το National Geographic, έχουν συγκεντρώσει διάφορα στοιχεία, τα οποία ίσως αποδεικνύουν πως υπάρχει ελληνική επιρροή στην κατασκευή του «Πήλινου Στρατού», ενώ έχουν ανακαλύψει ευρωπαϊκό γενετικό υλικό από σκελετούς σε άλλη περιοχή στη βορειοδυτική Κίνα, που δείχνει πως η Δύση είχε σχέσεις με την Κίνα πολύ νωρίτερα απ' όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα.



Οι ειδήμονες εκτιμούν τώρα ότι ίσως η έμπνευση για τον «Πήλινο στρατό» να προήλθε από ξένους καλλιτέχνες, οι οποίοι ταξίδεψαν από εξελληνισμένες περιοχές της Δυτικής Ασίας και έφτασαν στην Κίνα 1.500 χρόνια πριν τον Μάρκο Πόλο, ο οποίος μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν από τους πρώτους ευρωπαίους που «πάτησαν πόδι» στην Κίνα, τον 13ο αι. μ.Χ. Οι επιστήμονες εικάζουν πως οι ξένοι αυτοί καλλιτέχνες μπορεί να εκπαίδευσαν τους ντόπιους καλλιτέχνες, οι οποίοι κατασκεύασαν τα γνωστά αγάλματα στον τάφο του αυτοκράτορα Qin Shi Huang Di. Τα στοιχεία αυτά θα παρουσιαστούν σε νέο ντοκυμαντέρ παραγωγής του National Geographic και του BBC.

Ο Qin Shi Huang Di, γνωστός ως ο Πρώτος Αυτοκράτορας, κατάφερε να ενώσει τα βασίλεια που βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση και να δημιουργήσει μια ενιαία χώρα, να βάλει τέλος στον φεουδαλισμό, αλλά και να χτίσει (επι βασιλείας του) το Σινικό Τείχος.

Τα μυστηριώδη αυτά αγάλματα ανακαλύφθηκαν πριν από τέσσερις δεκαετίες, το 1974, την ώρα που κάποιοι αγρότες προσπαθούσαν να ανοίξουν γεώτρηση κοντά στην παλαιά κινεζική πρωτεύουσα Xianyang. Οι ανασκαφές που ακολούθησαν αποκάλυψαν κομμάτια ενός μεγαλειώδους ταφικού συμπλέγματος. Τρεις τεράστιοι λάκκοι «φιλοξενούν» χιλιάδες πήλινους στρατιώτες, που θεωρείται ότι κατασκευάστηκαν ώστε να προστατεύουν εις τους αιώνας τον αυτοκράτορα.

Τα αγάλματα αυτά όμως δεν έμοιαζαν με τίποτα που είχε ανακαλυφθεί στην Κίνα προηγουμένως, εγείροντας το μεγάλο ερώτημα: από πού εμπνεύστηκαν οι καλλιτέχνες του αυτοκράτορα για να τα δημιουργήσουν.

Σύμφωνα με την Telegraph, πριν την εμφάνιση των στρατιωτών από τερακότα, οι Κινέζοι γλύπτες δεν είχαν παράδοση στη δημιουργία αγαλμάτων φυσικού μεγέθους. Το «άλμα» από την παντελή έλλειψη εμπειρίας, στη δημιουργία στρατών ολόκληρων από τέτοια αγάλματα, δείχνε πως είχαν είτε επιρροή, είτε βοήθεια από το εξωτερικό.

Ο Lukas Nickel, πρόεδρος του τμήματος Ιστορίας Ασιατικής Τέχνης του Πανεπιστημίου της Βιέννης, δήλωσε στην Telegraph πως θεωρεί ότι οι Κινέζοι καλλιτέχνες ίσως είδαν δείγματα Ελληνικής τέχνης, τα οποία έφτασαν στην Ασία μετά τη βασιλεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι κατακτήσεις του οποίου εκτείνονταν μέχρι τη σημερινή Ινδία. «Φαντάζομαι πως κάποιος Έλληνας γλύπτης ίσως βρέθηκε στην περιοχή για να εκπαιδεύσει τους ντόπιους», ανέφερε.

Σε ό,τι αφορά το ευρωπαϊκό DNA που βρέθηκε σε περιοχές της επαρχίας Xinjian και χρονολογείται στην περίοδο του Πρώτου Αυτοκράτορα, δείχνει πως Κινέζοι και Ευρωπαίοι πιθανότατα είχαν επαφές από εκείνη την εποχή. «Έχουμε τώρα αποδείξεις πως υπήρχαν στενές επαφές μεταξύ της Κίνας του Πρώτου Αυτοκράτορα και της Δύσης πριν το επίσημο άνοιγμα του Δρόμου του Μεταξιού. Είναι πολύ νωρίτερα απ’ όσο νομίζαμε μέχρι τώρα», σύμφωνα με τον αρχαιολόγο του μουσείου που στεγάζει τους στρατιώτες από τερακότα, Li Xiuzhen. «Τώρα πιστεύουμε πως ο Στρατός από Τερακότα, οι ακροβάτες και τα χάλκινα αγάλματα που βρέθηκαν στην περιοχή, εμπνεύστηκαν από αρχαιοελληνικά γλυπτά».

Η θεωρία πως οι Κινέζοι είχαν επαφές με Έλληνες ή με τον Ελληνικό πολιτισμό από τόσο νωρίς δεν είναι «τραβηγμένη». Σύμφωνα με την Guardian, αν και ο Δρόμος του Μεταξιού που ένωνε Κίνα και Ευρώπη δημιουργήθηκε επισήμως τον 3ο αιώνα μ. Χ., ωστόσο υπάρχουν κινεζικές μαρτυρίες που υποστηρίζουν πως Ρωμαίοι έμποροι είχαν φτάσει στην Κίνα πολύ νωρίτερα, με τους Ρωμαίους να φορούν κινεζικό μετάξι ήδη από την εποχή του Πρώτου Αυτοκράτορα της Ρώμης.

Πηγή: National Geographic, Smithsonian, Telegraph, The Guardian
Επιμέλεια: Α.Γ.Φ.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου